Wczesne kontakty dziecka z książką bliskie są zabawie i różnym formom dziecięcego teatru. Bardzo często swoje przeżycia związane z utworem literackim dziecko wyraża w ruchu, śpiewie, czy twórczości plastycznej. W zabawie tematycznej, jaka często rozwija się spontanicznie po zapoznaniu się z treścią utworu, próbuje odtworzyć zapamiętane fragmenty utworu, postacie bohaterów, które szczególnie które szczególnie wpłynęły na jego wyobraźnię. Analizując zabawy twórcze dziecka nietrudno jest dostrzec w nich elementów zbieżnych ze sztuką teatralną. W nich przecież dokonują prób wchodzenia w różne role, a tym samym pełniej poznają świat i siebie. Śledząc losy bohaterów dzieci wzbogacają swoje życie emocjonalne, rozwijają wyobraźnię, dostrzegają związki między wydarzeniami.
Tak więc wszelkiego rodzaju inscenizacje służą do realizacji celów dydaktyczno-wychowawczych:
wzbogacają i uaktywniają język
uczą mówić wyraziście, z naturalną intonacją
pogłębiają zrozumienie i odczucie treści
wyrabiają pamięć językową i logiczną
Doskonalą poprawność ortograficzną
kształcą wyobraźnię plastyczną, pobudza aktywność twórczą
rozwijają zainteresowania czytelnicze
wzbogacają wiedzę o teatrze
zaspakajają naturalną potrzebę ruchu
wyrabiają świadomą dyscyplinę
kształtują uczucia i postawy
uczą społecznego współżycia i współdziałania
ośmielają dzieci
uczą właściwej oceny bohaterów i zajmowania właściwego stanowiska wobec faktów, czynów, zdarzeń.
W codziennej pracy z dziećmi potrzebna jest życzliwa, twórcza inspiracja nauczyciela, który potrafi na chwilę zapomnieć, że jest dorosły i razem ze swoimi uczniami wkracza do innego świata. Ten świat to uśmiech, dostrzeganie potrzeb i zainteresowań dziecka. Tylko w taki sposób można wyzwolić indywidualną twórczość każdego dziecka i stworzyć odpowiednie warunki by się rozwijała.
W ciągu roku szkolnego jest wiele okazji do jej przygotowania i wystawienia. Z mojej praktyki wynika, że najmłodsi uwielbiają baśnie bajki, dlatego, że daje to możliwość przeniesienia się w wymarzony świat ról - świat nierzadko tajemniczy, dający poczucie własnej wartości, izolujący od codziennych trosk.
Szczególny nastrój okresu Bożego Narodzenia doskonale nadaje się do organizowania różnych form teatralnych. Wspólne przygotowanie przedstawienia angażuje wszystkie dzieci, nawet te nieśmiałe lub mające różnorodne kłopoty z nauką. Wspólne podjęcie decyzji o wystawieniu bajki o tematyce świątecznej "Porwanie choinek" było ogromnym przeżyciem dla dzieci. Po zaznajomieniu się z treścią, decyzja przydziału ról wyszła od dzieci i w większości była zgodna z moimi własnymi sugestiami. Odtąd dzieci zaczęły żyć życiem scenicznych postaci. Gra aktorska pociągała i pasjonowała. Każde słowo, każdy gest było komentowane przez wszystkich aktorów. Dzieci szybko opanowały tekst a małe potknięcia korygowne były natychmiast przez kolegów. Z niemałą euforią wykonywano inscenizację, omawiano wygląd kostiumów. Niektóre z nich przygotowywano na lekcjach plastyki. Do ostatecznego wizerunku kostiumów przyczynili się w niemałej mierze rodzice.
Kiedy nastał dzień przedstawienia, mali aktorzy stanęli twarzą w twarz z publicznością. Niektóre dzieci odczuwały tremę, brak pewności siebie ale oklaski publiczności podnosiły na duchu i mobilizowały do dalszej gry. Były doniosłym momentem, w którym każdy mały aktor stawał się ważny. Włożony trud wysiłek, zaangażowanie znalazły odzwierciedlenie w szczerym uśmiechu, bezgranicznym zadowoleniu kolegów z innych klas, rodziców, dzieci niepełnosprawnych z Ośrodka Adaptacyjnego. A to przecież najcenniejsze podziękowanie.
Tak więc wszelkiego rodzaju inscenizacje służą do realizacji celów dydaktyczno-wychowawczych:
wzbogaca i uaktywnia język
uczy mówić wyraziście, z naturalną intonacją
pogłębia zrozumienie i odczucie treści
wyrabia pamięć językową i logiczną
Doskonali poprawność ortograficzną
kształci wyobraźnię plastyczną, pobudza aktywność twórczą
rozwija zainteresowania czytelnicze
wzbogaca wiedzę o teatrze
zaspakaja naturalną potrzebę ruchu
wyrabia świadomą dyscyplinę
kształtuje uczucia i postawy
uczy społecznego współżycia i współdziałania
ośmiela dzieci
uczy właściwej oceny bohaterów i zajmowania właściwego stanowiska wobec faktów, czynów, zdarzeń.
Artykuł opracowano na podstawie własnych doświadczeń.
mgr Ilona Nowak Szkoła Podstawowa nr2 w Rudzie Śląskiej |